เป็นคนสุดท้าย
ที่ได้รู้ความจริง
เมื่อที่ฉันนั้นถูกเธอทิ้ง
คนโง่ที่เพิ่งจะเข้าใจ
เรื่องเธอและเขา
เก็บอยู่นานเท่าไร
มาเฉลยเอาในตอนท้าย
กับตาตัวเองจนซึ้ง ใจ
ถูกทำร้ายโดยคนรัก
เจ็บแค่ไหนต้องพร้อมเข้าใจ
อยู่กับแผลเธอให้ไว้
กับความทรมานอยู่ข้างในนี้
อยู่ตรงกลางใจ
อยู่ที่ใจกลาง
ความเจ็บปวดรวดร้าวที่มี
ไม่เคยคิดเลยสักนิด
ว่าชีวิตต้องมาพบจุดจบอะไรอย่างนี้
เจ็บแต่ยอมไป
ปล่อยวางดวงใจให้กับคนที่เขาต้องการ
เธอจากไปแล้ว
เหลือเพียงความอ้างว้าง
แค่เพียงระบาย
ก็ยังร้องไม่ออก
เศร้าจนลึกเกินจะดึงถอน
อาการคนมันยังช้ำใน
คงมีสักวัน
แต่ไม่รู้เมื่อไร
ที่ตัวฉันมันจะยืนไหว
ไม่ยอมเป็นใครที่โง่งม
ถูกทำร้ายโดยคนรัก
เจ็บแค่ไหนต้องพร้อมเข้าใจ
อยู่กับแผล เธอให้ไว้
กับความทรมานอยู่ข้างในนี้
อยู่ตรงกลางใจ อยู่ที่ใจกลาง
ความเจ็บปวดรวดร้าวที่มี
ไม่เคยคิดเลยสักนิด
ว่าชีวิตต้องมาพบจุดจบอะไรอย่างนี้
เจ็บแต่ยอมไป
ปล่อยวางดวงใจให้กับคนที่เขาต้องการ
เธอจากไปแล้ว
เหลือเพียงความอ้างว้าง
คงมีเวลา
ให้พอจะเรียนรู้ โวโฮ
ให้กลับมาอยู่ดูแลตัวเองอีกครั้ง
อยู่ตรงกลางใจ อยู่ที่ใจกลาง
ความเจ็บปวดรวดร้าวที่มี
ไม่เคยคิดเลยสักนิด
ว่าชีวิตต้องมาพบจุดจบอะไรอย่างนี้
เจ็บแต่ยอมไป
ปล่อยวางดวงใจให้กับคนที่เขาต้องการ
เธอจากไปแล้ว
เหลือเพียงความอ้างว้าง
อยู่ตรงกลางใจ อยู่ที่ใจกลาง
ความเจ็บปวดรวดร้าวที่มี
ไม่เคยคิดเลยสักนิด
ว่าชีวิตต้องมาพบจุดจบอะไรอย่างนี้
เจ็บแต่ยอมไป
ปล่อยวางดวงใจให้กับคนที่เขาต้องการ
เธอจากไปแล้ว
เหลือเพียงความอ้างว้าง
เหลือเพียงความอ้างว้าง